Davbhijaleee Vahee | दंव भिजली वही

फुलांनी बहरलेली नाजूक डहाळी वा-याच्या झुळकीने 

चांदण्यात थरथरावी, तसेच काहीसे श्री. हिमांशु कुलकर्णी 

यांची कविता वाचताना मला सतत जाणवत राहिले. 

अतिशय संवेदनशील मनाचा तो उत्कृष्ट आणि कोमल 

आविष्कार आहे. स्वत:कडे लक्ष आकर्षून घेण्यासाठी या 

कवितेला कसलीही नवी टूम लपेटून घेण्याची जरुरी 

वाटत नाही. आवाज मोठा करून ती कानावर 

आदळण्याचा सोस बाळगीत नाही. तिला स्वत:चीच 

सोबत पुरते. ती आयुष्याकडे उघड्या डोळ्यांनी पहाते. 

भोवतीच्या वास्तवाचे प्रखर भान तिला आहे. पण असे 

असूनही तिचा प्रकृतिधर्मच असा आहे की, स्वत:शीच 

हळुवारपणे गुणगुणल्यासारखी ती व्यक्त होते. 

हा प्रकृतिधर्म म्हणजे तिचे खानदान आहे. या प्रकृतिधर्माशी 

सुसंगत अशी सूचकता श्री. हिमांशु कुलकर्णी यांच्या 

कवितेत अगदी स्वाभाविकपणे आली आहे. 

मंगेश पाडगावकर